Translate

zondag 6 september 2015

Engeland onderzeil: Vissersschepen en portretfotos

Dagverslag

01 - 08 - 2014
17.10



Tijdens mijn avondrondje door Oostende kwam ik gisteren twee Fransen jongens tegen. Ze waren neergestreken op de bankjes bij de kunstwerken op de boulevard van Oostende. Naast hen was een krat bier genesteld en na een korte introductie in mijn beste Frans besloten we om samen maar wat biertjes te drinken. De jongens waren goed dronken en besloten mij van alles te vertellen over de mensen die, blijkbaar, sex hebben op het strand. Het schijnt een veel voorkomende bezigheid te zijn hier in Oostende, maar het kan ook aan mijn gebrekkige Franse vocabulaire hebben gelegen. Vandaag blijven we ook in Oostende. De wind is niet gunstig om verder te varen, er is weinig tot geen wind. Voor morgen is er ook geen wind voorspeld maar wel de eerste regen van de vakantie. Het plan is om morgen op de motor verder te varen naar Dunkerque. Op zondag steken we dan vanaf daar over naar Dover.

Het is zeker geen straf om nog even in Oostende te vertoeven. De sfeer is hier geweldig en er lopen allerlei aparte en interessante figuren door deze stad. Rond 9 uur in de ochtend worden Patrick en ik wakker. Tijdens het ontbijt deden we lekker rustig aan en daarna begon onze missie; een Engelse gastvlag vinden in één van de nautische winkels. De zoektocht lijd ons naar de binnenstad van Oostende, het is druk, gezellig en aan nautische winkels geen tekort. Helaas vinden we geen nautische winkel die een Engelse gastvlag verkoopt, iets wat mij tot op de dag van vandaag verbaast. We besluiten de stad verder te verkennen.

Pontje Oostende. Bron kustvaartforum.com
Oostende heeft ook een minder toeristisch gedeelte; Oosteroever. Dit is enkel te bereiken via een pontje naast de visafslag. Het kanaal en de haveningang scheiden Oosteroever van de rest van Oostende. Het pontje is gratis, dus waarom niet? Binnen 5 minuten staan we aan de overkant en nadat we Fort Napoleon gepasseerd zijn houdt het toerisme wel echt op.

Vol bewondering staan we te kijken naar de vissersboten die hier in het kanaal liggen. Oude netten, halve jerrycans, lege visbakken en kleurrijke boeien sieren de kade. Als kers op de taart zijn de vissersschepen precies zoals ik ze herken uit films zoals "The Perfect Storm". De Schepen zijn helemaal van staal gemaakt. Sommige plekken zijn stevig aan het roesten, en niet al te schoon vullen ze de baai. Een man in overal rookt zijn pijp terwijl hij met een tuinslang één van de vissersboten schoonspuit. Hij ziet ons kijken en begroet ons door zijn hand op te steken. We zwaaien terug. Een oude extra afgetrapte boot staat op de kade. "Kopen?" vraagt Patrick, half in zichzelf en half tegen mij. We lopen verder en er is geen winkel meer te bekennen. Wel vinden we een terras gelegen aan de visserskade, en het besluit voor lunch is snel gemaakt. Er word een garnalen salade gebracht voor Patrick en een gerookte zalm salade voor mij. Dit gaat gepaard met een portie friet en een fles rosé.

Hier in Oostende hebben we het goeie leven te pakken. We raken in gesprek met een jong stelletje dat naast ons zit. Ze blijken om de hoek te wonen. Ook blijken ze zowel te zeilen als te longboarden, en er volgt een lang gesprek over de zeil geschiedenis van Oostende en de mooie longboard plekken in de buurt. Ik begin steeds meer spijt te krijgen van het feit dat ik mijn longboard thuis heb gelaten. Even later verteld de man, die Joris bleek te heten, dat zijn broer op dit moment solo om de wereld zeilt. Bij elkaar is hij drie jaar onderweg en hij bevind zich nu in de buurt van de Caribbean. Joris heeft zelf alle kusten bevaren van Nederland tot Spanje en door naar Engeland. Het schijnt dat je hier een soort professionele zeescouting hebt waarmee je zulke reizen kan maken. Geweldig! Uiteindelijk wijst hij ons naar een winkel waar we een Engelse gastvlag kunnen kopen.

Visafslag Oostende. Foto door Bertw. Bron zoom.nl
Onze missie is geslaagd en tevreden lopen we terug naar de visafslag. We lopen door een grote loods die deel uit blijkt te maken van de visafslag. Boven ons hangen zwart-wit portret foto's van de vissers. Door de zon ingekrompen ogen kijken ons aan vanaf de dakrand van de loods. Ogen met oneindige rimpels, door de zeelucht geharde gezichten en stevige baarden typeren de portretten. Op de muur hangt een tekst die mij tot de dag vandaag diep raakt. Helaas heb ik de auteur niet kunnen achterhalen.

"De toerist staart naar het water
draait zich om en gaat naar huis
ik sta daar maar ga niet,
het water trekt aan mijn arm.
Niet eens een mistrais,
maar echte liefde."

Terwijl we even later staan te wachten op het pontje komt er een meisje aan met een bal. Het duurt niet langer dan twee minuten of de bal ligt al in het water. Patrick en ik klimmen over de omheining om te zien hoe erg de schade is, hoe ver is de bal? Hij blijkt op armafstand te drijven, als je eerst twee meter naar beneden klimt langs de stijger. Patrick kijkt me uitdagend aan, en even later wordt een heel blij meisje herenigd met haar bal. De vader bedankt ons en ook het meisje zegt heel verlegen "Dank u".

Als we terug komen op de boot is het druk. Mensen komen de haven binnengevaren na een dag op het water. Het water staat hoog en de havenmeester racet in een Zodiac bootje heen en weer door de havenmond om iedereen te coördineren. Misschien moet ik toch maar eens na gaan denken om havenmeester te worden, het ziet eruit alsof hij erg veel plezier heeft in zijn beroep. Dan kijkt Patrick me weer uitdagend aan. Er moet een lijntje omhoog de mast de in om onze nieuwe gastvlag te kunnen heizen. Weer even later bevind ik me ergens op 1/3 van de mast en terwijl ik me met één hand vasthoud probeer ik met de andere hand een lijntje door een klein oogje te krijgen. Na een korte zweetsessie in de mast laat ik mezelf weer naar beneden glijden, alweer een geslaagde missie! Vandaag mag officieel in de boeken als klimdag.

Ondertussen heeft onze buurman aan stuur een gesprek aangeknoopt met Patrick over zijn aangepaste SuperSmoker. Geïnteresseerd luister ik mee naar hoe hij de weerstandjes heeft vervangen voor meer rook. Zelf soldeer ik kleine versterkers in elkaar voor persoonlijk gebruik dus dit onderwerp trekt gelijk mijn aandacht. Ik meng me actief in het gesprek en het duurt niet lang of we hebben het over de meest uiteenlopende onderwerpen in de "doe het zelf" wereld. Later op de avond besluiten ik en Patrick het Oostende avontuur af te sluiten met onze favoriete bezigheid; mensen kijken. Daar is dan ook geen betere avond voor dan zaterdagavond, de boulevard vult zich met het meest uiteenlopende, dronken zooitje mensen. Een waar feest voor het oog. Tevreden zwijgen we beide terwijl we voor onbepaalde tijd dit tafereel in ons opnemen.
Zo valt de avond op onze tweede dag in Oostende.

Klik hier voor het vorige dagverslag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten