Engeland onderzeil: Vissersschepen en portretfotos

Dagverslag

01 - 08 - 2014

17.10

Tijdens mijn avondrondje door Oostende kwam ik gisteren twee Fransen jongens tegen. Ze waren neergestreken op de bankjes bij de kunstwerken op de boulevard van Oostende. Naast hen was een krat bier genesteld en na een korte introductie in mijn beste Frans besloten we om samen maar wat biertjes te drinken. De jongens waren goed dronken en besloten mij van alles te vertellen over de mensen die, blijkbaar, sex hebben op het strand. Het schijnt een veel voorkomende bezigheid te zijn hier in Oostende, maar het kan ook aan mijn gebrekkige Franse vocabulaire hebben gelegen. Vandaag blijven we ook in Oostende. De wind is niet gunstig om verder te varen, er is weinig tot geen wind. Voor morgen is er ook geen wind voorspeld maar wel de eerste regen van de vakantie. Het plan is om morgen op de motor verder te varen naar Dunkerque. Op zondag steken we dan vanaf daar over naar Dover.

Het is zeker geen straf om nog even in Oostende te vertoeven. De sfeer is hier geweldig en er lopen allerlei aparte en interessante figuren door deze stad. Rond 9 uur in de ochtend worden Patrick en ik wakker. Tijdens het ontbijt deden we lekker rustig aan en daarna begon onze missie; een Engelse gastvlag vinden in één van de nautische winkels. De zoektocht lijd ons naar de binnenstad van Oostende, het is druk, gezellig en aan nautische winkels geen tekort. Helaas vinden we geen nautische winkel die een Engelse gastvlag verkoopt, iets wat mij tot op de dag van vandaag verbaast. We besluiten de stad verder te verkennen.

Pontje Oostende. Bron kustvaartforum.com

Oostende heeft ook een minder toeristisch gedeelte; Oosteroever. Dit is enkel te bereiken via een pontje naast de visafslag. Het kanaal en de haveningang scheiden Oosteroever van de rest van Oostende. Het pontje is gratis, dus waarom niet? Binnen 5 minuten staan we aan de overkant en nadat we Fort Napoleon gepasseerd zijn houdt het toerisme wel echt op.

Vol bewondering staan we te kijken naar de vissersboten die hier in het kanaal liggen. Oude netten, halve jerrycans, lege visbakken en kleurrijke boeien sieren de kade. Als kers op de taart zijn de vissersschepen precies zoals ik ze herken uit films zoals "The Perfect Storm". De Schepen zijn helemaal van staal gemaakt. Sommige plekken zijn stevig aan het roesten, en niet al te schoon vullen ze de baai. Een man in overal rookt zijn pijp terwijl hij met een tuinslang één van de vissersboten schoonspuit. Hij ziet ons kijken en begroet ons door zijn hand op te steken. We zwaaien terug. Een oude extra afgetrapte boot staat op de kade. "Kopen?" vraagt Patrick, half in zichzelf en half tegen mij. We lopen verder en er is geen winkel meer te bekennen. Wel vinden we een terras gelegen aan de visserskade, en het besluit voor lunch is snel gemaakt. Er word een garnalen salade gebracht voor Patrick en een gerookte zalm salade voor mij. Dit gaat gepaard met een portie friet en een fles rosé.

Hier in Oostende hebben we het goeie leven te pakken. We raken in gesprek met een jong stelletje dat naast ons zit. Ze blijken om de hoek te wonen. Ook blijken ze zowel te zeilen als te longboarden, en er volgt een lang gesprek over de zeil geschiedenis van Oostende en de mooie longboard plekken in de buurt. Ik begin steeds meer spijt te krijgen van het feit dat ik mijn longboard thuis heb gelaten. Even later verteld de man, die Joris bleek te heten, dat zijn broer op dit moment solo om de wereld zeilt. Bij elkaar is hij drie jaar onderweg en hij bevind zich nu in de buurt van de Caribbean. Joris heeft zelf alle kusten bevaren van Nederland tot Spanje en door naar Engeland. Het schijnt dat je hier een soort professionele zeescouting hebt waarmee je zulke reizen kan maken. Geweldig! Uiteindelijk wijst hij ons naar een winkel waar we een Engelse gastvlag kunnen kopen.

Visafslag Oostende. Foto door Bertw. Bron zoom.nl

Onze missie is geslaagd en tevreden lopen we terug naar de visafslag. We lopen door een grote loods die deel uit blijkt te maken van de visafslag. Boven ons hangen zwart-wit portret foto's van de vissers. Door de zon ingekrompen ogen kijken ons aan vanaf de dakrand van de loods. Ogen met oneindige rimpels, door de zeelucht geharde gezichten en stevige baarden typeren de portretten. Op de muur hangt een tekst die mij tot de dag vandaag diep raakt. Helaas heb ik de auteur niet kunnen achterhalen.

"De toerist staart naar het water
draait zich om en gaat naar huis
ik sta daar maar ga niet,
het water trekt aan mijn arm.
Niet eens een mistrais,
maar echte liefde."

Terwijl we even later staan te wachten op het pontje komt er een meisje aan met een bal. Het duurt niet langer dan twee minuten of de bal ligt al in het water. Patrick en ik klimmen over de omheining om te zien hoe erg de schade is, hoe ver is de bal? Hij blijkt op armafstand te drijven, als je eerst twee meter naar beneden klimt langs de stijger. Patrick kijkt me uitdagend aan, en even later wordt een heel blij meisje herenigd met haar bal. De vader bedankt ons en ook het meisje zegt heel verlegen "Dank u".

Als we terug komen op de boot is het druk. Mensen komen de haven binnengevaren na een dag op het water. Het water staat hoog en de havenmeester racet in een Zodiac bootje heen en weer door de havenmond om iedereen te coördineren. Misschien moet ik toch maar eens na gaan denken om havenmeester te worden, het ziet eruit alsof hij erg veel plezier heeft in zijn beroep. Dan kijkt Patrick me weer uitdagend aan. Er moet een lijntje omhoog de mast de in om onze nieuwe gastvlag te kunnen heizen. Weer even later bevind ik me ergens op 1/3 van de mast en terwijl ik me met één hand vasthoud probeer ik met de andere hand een lijntje door een klein oogje te krijgen. Na een korte zweetsessie in de mast laat ik mezelf weer naar beneden glijden, alweer een geslaagde missie! Vandaag mag officieel in de boeken als klimdag.

Ondertussen heeft onze buurman aan stuur een gesprek aangeknoopt met Patrick over zijn aangepaste SuperSmoker. Geïnteresseerd luister ik mee naar hoe hij de weerstandjes heeft vervangen voor meer rook. Zelf soldeer ik kleine versterkers in elkaar voor persoonlijk gebruik dus dit onderwerp trekt gelijk mijn aandacht. Ik meng me actief in het gesprek en het duurt niet lang of we hebben het over de meest uiteenlopende onderwerpen in de "doe het zelf" wereld. Later op de avond besluiten ik en Patrick het Oostende avontuur af te sluiten met onze favoriete bezigheid; mensen kijken. Daar is dan ook geen betere avond voor dan zaterdagavond, de boulevard vult zich met het meest uiteenlopende, dronken zooitje mensen. Een waar feest voor het oog. Tevreden zwijgen we beide terwijl we voor onbepaalde tijd dit tafereel in ons opnemen.
Zo valt de avond op onze tweede dag in Oostende.

Klik hier voor het vorige dagverslag.

Engeland onderzeil: Oostende

Dagverslag 

31 - 07 - 2014

Tijd:             15.30

Als je graag alleen bent leer je snel dat als je maar lang genoeg blijft lopen je vanzelf alleen bent. In Oostende bleek dat niet het geval te zijn. Twee uur lopen, twee stranden, 100 winkels en twee parken verder besluit ik te gaan zitten in het derde park wat ik tegenkom. Ik ben niet alleen maar dat is niet erg. Languit lig ik in het gras. Voor mij strekt zich een grote vijver waarin Franse jongeren aan het kanoën zijn. Het gaat niet heel best, de helft staat op de kant om op te drogen terwijl de andere helft probeert de kano's zo om te kieperen dat het water wat er in staat eruit gaat. Wel een leuk gezicht.

Om de stroom vanaf de Westerschelde mee te hebben zijn we om 8 uur 's ochtends vertrokken vanuit Breskens. Met de kust bak varen we naar het zuiden. Er staat een kleine 9 knopen wind, in combinatie met de stroom mee en twee fanatieke zeilers houden we een gemiddelde snelheid van 7,5 knopen met periodes van 9. Als ik toevallig weer even op de snelheidsmeter kijk zie ik een 9,4 knopen voorbijkomen. "PATRICK!! 9,4!!" Roep ik. Er gaat een duim omhoog vanuit de kajuit en twee seconden later wordt die gevolgd door een tevreden kijkende Patrick.

Hoog aan de wind, schuin tegen de wind in, klieven we door de golven. Aan bak strekt de kust zich steeds verder uit. We passeren Zierikzee, dat zich schilderachtig aftekent op de kustlijn. De omlijning van dit schilderij zijn de zwarte randen van verschillende flatgebouwen. Vele zouden de flatgebouwen horizon vervuiling noemen, maar ik vind dat ze wat toevoegen. Ze hebben iets "mensachtigs", of dat een goed gegeven is laat ik maar in het midden. Het heeft in elk geval wel wat. Al snel komt Oostende ook in zicht. Weer gestileerd door flatgebouwen waarvan één bijna een kwart hoger dan de rest. We hebben een mooie, snelle tocht achter de rug als we om 12 uur 's middags aankomen in de haven van Oostende.

Straten van Oostende - Bron Google

Het is hier anders dan ik gewend ben. De straten van Oostende zijn behoorlijk druk. Verschillende nationaliteiten wisselen elkaar met een hoog tempo af. Eerst begroet je een Duitser, dan twee Franse meisjes, vervolgens opeens een Nederlanders gezin met twee blonde kinderen, nog een Duitser en de volgende is weer een Engelsman. En we sluiten af met een Belg. Naast de haven is een lange boulevard met volle terrassen en volle stranden. Het bruist en het leeft. Overal is verse vis te koop. Onze haven ligt precies naast de visafslag. Kleine vissersbootjes, en dan bedoel ik echt klein, rond de 8 meter, komen hier de hele dag binnen met vers gevangen vis. De vrouwen staan op de markt van de visafslag, nemen de vis in, halen snel de ingewanden eruit, leggen ze tussen het ijs in de verkoop bakken en voordat er twee uur verstreken zijn is dezelfde vis verkocht. Geweldig!

Standbeeld Oostende - Bron Google

Na de gebruikelijke aankomst borrel en een flesje rosé meld ik ons aan bij de havenmeester. Patrick gaat voor de hangmat en vanavond eten we pasta á la Thijs. Maar eerst even de benen strekken en kijken waar alle wegen uitkomen hier in Oostende. Uiteindelijk blijken de wegen in elk geval niet naar een rustig plekje te lopen. Winkelstraten met tussendoor een woonwijk wisselen elkaar af, nog meer terrassen en braderieën. Op de boulevard staan verschillende kunstwerken. Eén daarvan is het standbeeld op de foto rechts. Voor mij als zeiler heeft dit beeld iets speciaals. Aan de ene kant, trots en hoog, de zeeman die uitkijkt naar waar hij het liefst is, de zee. Aan de andere kant de laagstaande zeeman die treurt om de verliezen, zijn hoofd naar beneden. Na alles in me op te hebben genomen eindig ik languit op het gras en aanschouw de klunzigen kanoërs.

Kunstwerken Oostende - Bron Google

Later op de dag blijken onze buren aan bak en stuurboord elkaar te kennen van eerdere zeilreizen. We winnen wat informatie in over mooie plekken in Engeland, want ervaringen van mensen zijn altijd beter dan gewoon klakkeloos de pilot volgen. Voor de niet zeilers; een pilot is een boek waar in principe alle belangrijke informatie instaat over het vaarwater waar je je bevindt. We krijgen het advies om niet altijd de eerste de beste haven binnen te lopen maar eerder te zoeken naar kleine drijvende steigertjes die te vinden zijn in de getijden rivieren aan de kust van Engeland. Deze plekjes zijn vaak goedkoper en het is avontuurlijker. Het zonnetje schijnt ondertussen lekker door en het gesprek dwaalt af naar andere onderwerpen. Zo komen we zonder moeite de dag door in Oostende.

Standbeeld Oostende - Bron Google

Klik hier voor het vorige dagverslag.
Klik hier voor het volgende dagverslag.

Engeland onderzeil: Piep, piep, piep, piep.....

Dagverslag 

30 - 07 - 2014

Tijd:             22.55

De stijger beweegt mee met het water. In zeehavens ligt een steiger niet vast, er staan palen in de zeebodem en daaromheen ligt de steiger. Zo kan de stijger omhoog en omlaag gaan. Wel zo handig bij eb en vloed. Aan de de palen groeit allerlei zee vegetatie, voor zeilers wel bekend als  de "mosrand". Dit word zichtbaar als het water zakt bij eb. Op dit moment is er een bijna 3 meter lange mosrand zichtbaar, het water is bijna 3 meter gezakt. Als de zeelucht je neus nog niet ontroerde dan gebeurd dat nu wel. Terwijl het water zich terugtrekt blijft er op de droogvallende basaltblokken een laag zout achter. We liggen in de haven van Breskens, gelegen in de monding van de Westerschelde, tegenover Vlissingen.

Rond half 4 in de middag viel de wind weg. Onze heerlijke voortgang maakte plaats voor dobberen op het water. Verder zeilen ging niet en dat is toch waarvoor we op zee zijn. Met die gedachte in het achterhoofd hebben we besloten om Vlissingen aan te lopen. Pech, we roepen de haven van Vlissingen op per marifoon maar die blijkt vol te zijn. Dan maar door naar Breskens wat er recht tegenover ligt. Dit heeft als gevolgd dat we morgen pas aankomen in Oostende en toch niet een dag eerder in Dover zijn. Het hoort erbij, dit is zeilen; gaan waar de wind gaat. Grote containerschepen varen het gat van de Westerschelde binnen, een spectaculair uitzicht vanuit de haven. Patrick en ik hebben lekker gegeten in het haven restaurant, wat werd vervolgd door een heerlijk filosofisch gesprek. Patrick controleert nog even de koersen van morgen en ik heb tijd om te schrijven.

Om gelijk maar even terug te komen op dat schrijven; het viel me niet makkelijk. Tijdens het schrijven op volle zee deze middag voelde ik een lichte zeeziekte opkomen. Beter bekend als "katterig". De remedie was gelukkig niet ver, mijn favoriete plaats aan boord bleek de uitkomst te zijn.   Pen neerleggen en achter het stuurwiel gaan staan, blik op de horizon. De giek staat redelijk ver buiten de boot. Voor wie "de giek" niet kent; een zeil zit vast in de mast, verticaal omhoog, en aan de giek, horizontaal naar de achterkant van de boot. Door de giek verder naar het midden van de boot te trekken of juist verder buiten boord te zetten kan je bepalen in welke hoek de wind in het zeil komt. Dit noemen we het zeil trimmen en zo kunnen we de boot optimaal vaart laten maken. De giek is ook gevaarlijk. Je kan hem zien als een stalen buis die van de ene naar de andere kant van de boot gaat als we bijvoorbeeld van koers veranderen. Je wilt hem niet tegen je hoofd krijgen. Je wilt hem ook niet te hard van de ene naar de andere kant laten gaan omdat dit tot mastbreuk kan lijden. Gebeurd dit ongecontroleerd dan noemen we dat een "klapgijp". Daar hebben wij echter niks mee te maken nu, met een heerlijke halve wind varen we de kust af. Ik geef het stuurwiel weer terug aan de stuurautomaat en geniet van het uitzicht.

Plots schrik ik op uit mijn zeildroom. Piep, piep, piep, piep..... uit koers! De stuurautomaat geeft zijn alarm. Terwijl Patrick binnen het logboek bijwerkt slaat de boot opeens ver uit koers. Heel ver, we liggen vanaf halve wind bijna voor de wind. De fok slaat over, we liggen nu echt voor de wind. Ik grijp snel naar het stuurwiel en haal de stuurautomaat eraf. Er is veel tegenkracht vanwege de golfslag. Patrick komt naar buiten om te zien waar het geklapper vandaan komt. "Klapgijp gevaar!" roep ik terwijl ik mijn best doe de boot weer richting de wind te krijgen. Kort lijkt het erop dat de giek mee word genomen door de golf waar we op surfen, het zeil klapt in. Gelukkig heb ik genoeg tegenroer gegeven want na een kort dood punt op de golf neemt het zeil zijn plek op de boot weer in, de boot draait, de fok gaat weer over naar de juiste kant en de schoten spannen zich weer. Het duurt nog wel even 5 minuten voor ik het roer weer aan de stuurautomaat toevertrouw. Ik heb verder geen last meer gehad van "katterigheid", zolang je maar niet denkt aan zeeziek worden heb je nergens last van. Dit was een prima afleiding.

Maar goed we zijn veilig in Breskens. Lekker gegeten en een goed gesprek gehad, dan kijk ik eens om me heen. Grijze flatgebouwen steken zich surrealistisch af vanaf één punt uit Breskens. Ze zijn niet bepaald mooi, doffe grijze gebouwen die me doen denken aan de minder mooie buurten van Parijs. Kijk je de andere kant op dan zie je een paar kleine huisjes in de vorm van een woonwijk. Misschien is het zelfs mistroostig te noemen. Dit staat vel in contrast met het havenrestaurant. De stijl lijkt op die van jachthaven Naarden. Mag ik zeggen decadent? Ik vind van wel. Het is hier apart. Ik loopt nog eens een rondje door dit mistroostige plaatsje, bekijk de zee in het donker, die grote zwarte massa.

Uitzicht vanuit het havenrestaurant van Breskens

Ik slenter verder langs de kade en besluit dan terug te gaan. Op mijn terugweg krijg ik de ingeving dat het best leuk kan zijn om eens over die drooggevallen basaltblokken te lopen. Ik daal een stukje af aan de rand van de kade, voetje voor voetje tot ik merk dat ik mijn balans goed heb gevonden. Ik begin met sprongetjes maken van steen naar steen. Voeten neer, glijden, boem, opeens lig ik op mijn kont. Blijkbaar heb ik de mosrand bereikt, die is glad en dat was ik even vergeten. Ik krabbel overeind en besluit dat ik toch maar de normale route terug neem. Het is mooi geweest en ik verlang naar het dobberend in slaap vallen. Morgen ochtend moeten we voor half 8 s' ochtends weg om de stroom mee te hebben naar Oostende. Het traject is druk, veel containerschepen, zeker als we nog op de Westerschelde zitten. Het wordt werken morgen, 14 - 18 knopen wind, op kruizen. Windkracht 4 á 5, schuin tegen de wind in.

Klik hier voor het vorige dagverslag.
Klik hier voor het volgende dagverslag.

Engeland onderzeil: rust en euforie

Dagverslag 

30 - 07 - 2014

Tijd:             12.50

Smakelijk haal ik mijn neus op en proef het zeezouten snot in mijn mond. Met mijn tong lik ik langs mijn lippen, eerst boven dan onder, meer zout. De haven uit ging voorspoedig. Gisteren bespraken we dit nog met de havenmeester. Onze nieuwsgierigheid was groot naar hoe dat deze ochtend zou gaan. Het blijkt dat alle schepen snel en geordend zijn vertrokken. Knap, want het lag echt goed vol. Als wij de trossen los gooien kunnen we makkelijk weg, de muur van boten om ons heen is al afgebrokkeld. In de havenmond heizen we de zeilen en daar gaan we dan. Zodoende zeilen we met een gemiddelde van 8 knopen richting Oostende. Het weer is prachtig, her en der een schapen wolkje, een indicatie van stabiele weersomstandigheden. De zee is vriendelijk, de golven zijn niet te hobbelig maar wel een fijne 13 knopen wind, een kleine windkracht vier. 

Aan de wind net voorbij de Maasmond 

Voor de lezers die wel goed zijn met topografie; we zijn net de Maasmond gepasseerd. Hier komen de grote containerschepen Nederlands water binnen om door te varen naar de haven van Rotterdam. Voor het kruisen van de Maasmond is een vaste procedure. Als je kruist met 200 meter lange containerschepen wil je graag zeker weten of je veilig voor of achter langs kan. "Traffic control" aanroepen over de marifoon; Sailing vessel Jadwiga, Jadwiga, Jadwiga for traffic control. Traffic control, Jadwiga zeg het maar. Goeie dag, wij willen van Noord naar Zuid over de Maasmond, wat is het advies? Jadwiga, u kunt de uw koers behouden, u gaat voor lang bij het containerschip aan stuurboord, blijf afluisteren alstublieft. Traffic control bedankt, standing by. "Traffic control" houd al het verkeer, recreatief of beroeps, in de buurt van de Maasmond, in de gaten door middel van radar gegevens. Zij communiceren met de grote schepen wie er voor en achter elkaar langsgaat. Is dit nodig kan je je dan afvragen. Het is in elk geval erg fijn, containerschepen komen soms met 18 knopen of meer aanvaren en zijn altijd moeilijk om in te schatten.

Een heerlijke zeildag, op een koers hoog aan de wind, wind schuin van voren, varen we richting Oostende. Het oorspronkelijke plan was om richting de Roompotsluizen te varen maar omdat de dag al vroeg is begonnen en we daardoor verder door kunnen varen is het plan om toch gelijk richting Oostende te schuimen. Dit betekend dat we ook een dag eerder in Dover zullen zijn. Half negen 's ochtends zijn we vertrokken vanuit Scheveningen. Mijn armen zijn nog moe van het stuurwiel als ik deze tekst in het klad opschrijf. Op een dag als vandaag is achter het stuurwiel staan wel de beste plek. Golven van een kleine meter gooien de boot van de ene in de andere duik en de boeg schiet van hoog naar laag. Voel de weerstand op het roer, niet teveel sturen laat de golf maar pakken, nu kort corrigeren, houd er recht en laat de volgende golf maar komen. De buiskap, een soort windscherm over de ingang van de kajuit, is zout en nat van de golven die bij tijd en wijlen overslaan. Ook het voordek word niet gespaard en krijgt met elke golf zijn lading zout van die dag.

Zeilen met Patrick, dit jaar, ergens in de buurt van de Maasmond

Het voelt allemaal heel machtig. De zee, schuimkoppen om ons heen, de wind en daar doorheen denderen. Naast ons sissen belletjes omhoog terwijl de boot door het water snijd. Als je je ogen dichtdoet zou je zweren dat er iemand de hele dag flessen frisdrank openmaakt naast ons. Patrick en ik zijn beide zeilers en reizigers die het heerlijk vinden om te zwijgen. Af en toe een mooi moment delen of een goed gesprek voeren gaat zeker niet aan ons voorbij maar daarna mag er weer heerlijk rust aan boord komen. De rust in combinatie met de adrenaline en euforie die het geeft om zo onderweg te zijn is iets speciaals. Mooie momenten.

Klik hier voor het vorige dagverslag.
Klik hier voor het volgende dagverslag.

Engeland onderzeil: Scheveningen

Scheveningen, rechts de middenstrook

Dagverslag 
30 - 07 - 2014

Tijd:             00.55

We zijn aangemeerd in de haven van Scheveningen. Wederom ligt het helemaal vol. Deze haven is anders ingedeeld dan de Sixhaven van Amsterdam. Daar lag je, meestal, nog wel tegen een stijger aan. Hier in Scheveningen is dat anders, wij zijn nummer zeven tot de steiger als we langzij gaan, tussen ons en de kade liggen nog zes andere boten.
Klik hier voor een inleiding. 


Je kan de haven zien als een grote vierkante kom waarvan de twee zijkanten en de achterkant een stijger zijn. Hier probeert de havenmeester zoveel mogelijk boten naast elkaar te krijgen en ook nog een soort middenstrook vrij te laten voor verplaatsende boten. Stukje voor beetje slipt de haven verder dicht. De havenmeester vaart tussen de boten door in zijn dingy. Een zeilers term voor opblaasbaar bootje waar een motor achterop kan. Wij hebben ondertussen een glas rum erbij gepakt en zijn in gesprek met de boten om ons heen als er een Scandinavische boot de haven probeert binnen te varen. De boot voert een vlag die aangeeft dat hij een solo-zeiler is, vele zullen deze vlag herkennen als een de Japanse vlag. Achteruit probeert hij de haven in te maneuvreren maar echt lukken wil het niet. Patrick heeft zijn glas neergezet en is, over boten heen, onderweg om een handje te helpen. Vanaf waar ik sta kan ik zien dat hij een langkiel boot heeft. Er valt veel over deze boten te vertellen, maar relevant is dat ze achteruit extreem slecht maneuvreren. En om de boot toch even in een goed daglicht te zetten; ze varen heerlijk stabiel en beheerst als ze vooruit zeilen.

Patrick stapt bij de Scandinavische boot aan boord om hem binnen te loodsen. Ondertussen dwaal ik af, in de zon, met mijn rum, een zee windje en het rustig dobberen van de boot. De heerlijkheid van onze zeiltocht van vanmiddag dringt door. We hebben gemiddeld 19 knopen wind gehad, stroom mee en golven van ongeveer anderhalve meter. Op een koers voor de wind zijn we achter het lapje aan afgezakt vanaf IJmuiden naar Scheveningen. Met andere woorden; windkracht 5, de wind kwam vanachter en we hebben alleen ons voorste zeil gebruikt, beter bekend als de fok. Met de wind van achteren kwamen de golven ook vanachter. De hele middag werd de boot van achter opgepakt door een golf om er een klein stukje op mee te surfen, vervolgens weer te zakken en te wachten op de volgende golf. De perfecte "inslinger koers" zoals dat wordt genoemd. Voor mensen met een zwakke maag heet dit zeeziek worden.

Gelukkig heb ik nergens last van gehad, ik blijk zelfs redelijk immuun te zijn voor zeeziekte. Lezen, schrijven of binnen eten maken, het is allemaal geen probleem. Maar waarom zou je dat überhaupt doen!? Op zee wil je kijken naar al die uitgestrektheid, het roer pakken en de kracht voelen van het water. Het trekken van de boot bij een vlaag en de oplopende snelheid bekijken als we over een golf surfen. Eten kan wachten, dit is teveel genieten. Ondertussen is Patrick binnen evan gaan liggen. Ik sta aan het roer te genieten van al het bovengenoemde. Links van ons de kustlijn, rechts van ons de Noordzee, onder mij het alom uitgestrekte water, boven mij de windgoden die ons een goede reis wensen en in mijn neus de zilte geur van zeewater. De zon schijnt en de wereld daagt me uit, kom maar op.

Route intekenen onder het genot van een glas rum

'S avonds stippelen we de route verder uit. Het lijkt Roompot, Oostende, Dover te worden. Er is veel om voor te bereiden tijdens het zeezeilen. Waypoints in de navigatie zetten, marifoon kanalen van de havens en tussengebieden opzoeken, vluchthavens vinden, stroom bekijken en dat terwijl je rekening houd met hoog en laag water, voor iedereen beter bekend als eb en vloed. Het is geen straf. Nog een laatste biertje en een rondje lopen over de kade terwijl de dag zichzelf afsluit.
Morgen weer een nieuwe.

Klik hier voor het vorige dagverslag
Klik hier voor het volgende dagverslag

Engeland onderzeil: Tetris in de Sixhaven

Foto: Portsmouth Engeland, HMS Warrior

Dagverslag
29 - 07 -2014

Tijd:                09.50

Na een kleine zoektocht heb ik gisteren de Six haven van Amsterdam gevonden. Als je het verkeerde pontje pakt vanaf Amsterdam Centraal kom je toch op een hele andere plek uit dan de de bedoeling is. 
Klik hier voor een inleiding.



Ik en Patrick gaan een biertje drinken, één pontje pakken vanaf de haven en je bent zo goed als in het centrum, ideaal dus. Patrick en ik hebben al gelijk een makkelijke klik, los van zeilen, houden allebei van mensen kijken. In de letterlijkste zin van het woord. Je gaat zitten, het liefst met een biertje, en kijkt naar iedereen die voorbij komt. We praten wat, kijken naar mensen en zo komen we de eerste avond goed door. Als we terug komen bij de boot constateren we dat we niet vroeg de haven uit zullen zijn. Het ligt helemaal vol, geen boot kan meer voor of achteruit zonder dat er vijf andere zullen moeten verplaatsen. De avond sluit zich af met het zien van wankelend mensen over straat, sommige stappen aan boord van hun schip, andere zeggen elkaar gedag. Amsterdam fonkelt tevreden en praat zachtjes. Het leeft.

Het probleem van een volle haven komen we tegen op het moment dat ik dit verslag schrijf. Het is ochtend. Nadat iedereen rustig wakker is geworden is het nu tijd voor een spelletje; Tetris met boten. Al 20 minuten probeert elke schipper zijn boot richting de uitgang van de haven te krijgen. Loeiende boegschroef, motoren, grote schepen en Duitsers schreeuwen om de aandacht van de havenmeester. De havenmeester hier is een jonge man die blijkbaar veel plezier heeft dit spelletje Tetris, met te duren bouwstenen, in goede banen te leiden. Met grote handgebaren en springend van wal naar schip probeert hij iedereen tevreden te houden. Het gaat hem goed af, iedereen luistert en kijkt naar de aanwijzingen. De beste stuurlui staan aan wal in de praktijk. Waarschijnlijk luistert iedereen zo goed omdat ze weten dat ze anders nog later de haven uit zullen zijn. Patrick en ik hebben allebei wat opstart problemen na de gezelligheid van gister avond, maar na twee bakken koffie voor mij en twee koppen thee voor Patrick zijn we er klaar voor. De zee roept, ik wil weg uit deze benauwde haven, open water komt u maar door!

De boot voor ons denkt hier anders over, de warme broodjes komen net aan dek. Wij staan te poppelen om weg te varen, voor ons staan ze te poppelen om aan hun ontbijt te beginnen. Oké, de broodjes hebben prioriteit, ze zijn warm. Maar daarna kunnen we eruit? Ja, geen probleem. Het plan van de dag is simpel; de sluis door bij IJmuiden, de zee op en afzakken richting Scheveningen om daar voor de avond te liggen. Ik stap nog even aan wal om naar het toilet te gaan, er is ook een toilet aan boord maar die schommelt zo. Het gaat nog wat oefening kosten om daar rustig mijn behoefte op kan doen. Ondertussen sta je trouwens niet aan wal als je van boord stapt in de Six haven, je stapt op een drijvende steiger. Toch wel apart in het begin, denk je dat je aan wal stapt, beweegt de steiger alsnog op en neer.

Maar nu is het zover, op de boot voor ons wordt het bestek opgeruimd, de motoren gaan aan, trossen los en we maneuvreren de haven uit, het Ei op. Daar gaan we dan.



Klik hier voor het volgende dagverslag