Dagverslag
31 - 07 - 2014
Tijd: 15.30
Als je graag alleen bent leer je snel dat als je maar lang genoeg blijft lopen je vanzelf alleen bent. In Oostende bleek dat niet het geval te zijn. Twee uur lopen, twee stranden, 100 winkels en twee parken verder besluit ik te gaan zitten in het derde park wat ik tegenkom. Ik ben niet alleen maar dat is niet erg. Languit lig ik in het gras. Voor mij strekt zich een grote vijver waarin Franse jongeren aan het kanoën zijn. Het gaat niet heel best, de helft staat op de kant om op te drogen terwijl de andere helft probeert de kano's zo om te kieperen dat het water wat er in staat eruit gaat. Wel een leuk gezicht.
Om de stroom vanaf de Westerschelde mee te hebben zijn we om 8 uur 's ochtends vertrokken vanuit Breskens. Met de kust bak varen we naar het zuiden. Er staat een kleine 9 knopen wind, in combinatie met de stroom mee en twee fanatieke zeilers houden we een gemiddelde snelheid van 7,5 knopen met periodes van 9. Als ik toevallig weer even op de snelheidsmeter kijk zie ik een 9,4 knopen voorbijkomen. "PATRICK!! 9,4!!" Roep ik. Er gaat een duim omhoog vanuit de kajuit en twee seconden later wordt die gevolgd door een tevreden kijkende Patrick.
Hoog aan de wind, schuin tegen de wind in, klieven we door de golven. Aan bak strekt de kust zich steeds verder uit. We passeren Zierikzee, dat zich schilderachtig aftekent op de kustlijn. De omlijning van dit schilderij zijn de zwarte randen van verschillende flatgebouwen. Vele zouden de flatgebouwen horizon vervuiling noemen, maar ik vind dat ze wat toevoegen. Ze hebben iets "mensachtigs", of dat een goed gegeven is laat ik maar in het midden. Het heeft in elk geval wel wat. Al snel komt Oostende ook in zicht. Weer gestileerd door flatgebouwen waarvan één bijna een kwart hoger dan de rest. We hebben een mooie, snelle tocht achter de rug als we om 12 uur 's middags aankomen in de haven van Oostende.
Straten van Oostende - Bron Google |
Standbeeld Oostende - Bron Google |
Na de gebruikelijke aankomst borrel en een flesje rosé meld ik ons aan bij de havenmeester. Patrick gaat voor de hangmat en vanavond eten we pasta á la Thijs. Maar eerst even de benen strekken en kijken waar alle wegen uitkomen hier in Oostende. Uiteindelijk blijken de wegen in elk geval niet naar een rustig plekje te lopen. Winkelstraten met tussendoor een woonwijk wisselen elkaar af, nog meer terrassen en braderieën. Op de boulevard staan verschillende kunstwerken. Eén daarvan is het standbeeld op de foto rechts. Voor mij als zeiler heeft dit beeld iets speciaals. Aan de ene kant, trots en hoog, de zeeman die uitkijkt naar waar hij het liefst is, de zee. Aan de andere kant de laagstaande zeeman die treurt om de verliezen, zijn hoofd naar beneden. Na alles in me op te hebben genomen eindig ik languit op het gras en aanschouw de klunzigen kanoërs.
Kunstwerken Oostende - Bron Google |
Standbeeld Oostende - Bron Google |
Klik hier voor het vorige dagverslag.
Klik hier voor het volgende dagverslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten